น้องเต่ากินได้ปกติอึปกติขับกรดสีขาวออกมาปกติเลยค่ะแต่ไม่โตเราให้กินอาหารเม็ดของmr uncle

ถ้าวันไหนเราว่างเราก็จะพาแชร์น้ำตากแดดส่วนใหญ่ก็2-3วันครั้ง

สิ่งทีมีผลต่อการเจริญเติบโตในเต่าซูคาต้า รวมไปถึงสัตว์เลื้อยคลานทั่วไป มีปัจจัยคล้ายกัน ผมจะแยกเป็นข้อ ๆ พอสังเขปดังนี้ ได้แก่ ประการแรกจากภาวะโภชนาการหรือจากอาหารตามที่เจ้าของสงสัย บางทีเราคิดว่าการใช้อาหารเสริมหรืออาหารเม็ดชนิดต่างๆอาจจะดีที่สุด จึงใช้กลุ่มเร่งโตมาใช้ มันจะช่วยเร่งในระยะแรก แต่พอถึงจุดหนึ่งจะเริ่มโครงสร้างเปลี่ยนแปลงและมีผลต่อการย่อยและดูดซึมอาหาร เพราะเราลืมไปว่าสัตว์เหล่านี้กินพืชเป็นอาหารหลัก และอาศัยจุลินทรีย์ในทางเดินอาหารช่วยย่อย เมื่อเราใช้อาหารข้นที่เป็นแหล่งของคาร์โบไฮเดรตสูงไม่ใช่เพียงแค่โปรตีนสูง (จึงต้องศึกษาเรื่องอาหารกลุ่ม cool energy ให้เข้าใจเพิ่มเติม) จึงไปมีผลทำให้เกิดการผลิตกรดแลคติกสูงจากกลุ่มแบคทีเรียที่ใช้แป้งผลิตกรดชนิดนี้ ก่อนที่กรดแลคติกจะเปลี่ยนไปเป็นกรดไขมันชนิดอื่น โดยปกติถือเป็นเรื่องที่ดี หากอยู่ในระดับสมดุล แต่หากไม่สมดุลจะเกิดภาวะกรดต่ำมากเกินไปทำให้จุลินทรีย์ที่เป็นประโยชน์เริ่มตายไป ความสามารถในการนำอาหารไปใช้ก็ลดลงและเริมเกิดปัญหาและพยาธิสภาพในทางเดินอาหาร อัตราการเจริญเติบโตจึงลดลง เรื่องอาหารผมแนะนำให้อาหารในบทความเรื่องการเลี้ยงซูคาต้าล่าสุดที่เพิ่งลงนะครับ จะได้ปฏิทินการใช้อาหารที่เหมาะสมยิ่งขึ้น ตามที่สวนสัตว์ต่างประเทศใช้กัน และเป็นที่ชัดเจนว่าเต่าที่ถูกปล่อยให้หากินอิสระและมีพื้นที่ในการหากินจะมีอัตราเจริญเติบโตกว่าเต่าที่เลี้ยงในพื้นที่แคบและจำกัดการเดินและหาอาหาร เต่าที่ปล่อยทุ่งจึงมักจะโตกว่า เพราะสามารถเลือกกินและกินได้ทั้งวัน

ประการต่อมาที่ผม อาจจะใหญ่กว่าหลักโภชนาการหรือสำคัญไม่แพ้กัน คือ ความต้องการพื้นฐานของสัตว์เลื้อยคลาน (basic requirement) ถ้าสัตว์เลื้อยคลานได้ปัจจัยเหล่านี้ไม่เหมาะสม จะมีผลต่ออัตราการเจริญเติบโต ได้แก่ แสงแดดที่เพียงพอ เป็นที่ทราบกันดีว่าแสงยูวี A ช่วยกระตุ้นกิจกรรมต่างๆ การสืบพันธุ์ และการเจริญเติบโต ยูวี B ช่วยเรื่องวิตามินดีและการดูดซึมแคลเซียม อุณหภูมิในช่วงที่เจริญเติบโตหรือเหมาะสมกับการดำรงชีพ (POTZ) ไปช่วยเพิ่มระดับเมตาบอลิสมและการขับเคลื่อนของระบบภูมิคุ้มกันร่วมกับแสงยูวีเอ และพ้นจากภาวะซึมจากการจำศีลชั่วคราวจากภาวะหนาวหรือร้อนเกินไป (aestination ไม่ใช่ hibernation)) ความชื้น นอกจากจะช่วยในเรื่องของการดำรงชีพเสมือนถิ่นอาศัย ความหลากหลายของความชื้นก็สำคัญ และเพิ่มการรับน้ำป้องกันการขาดน้ำก็ถือเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความชื้นทั้งสิ้น ระยะเวลาของแสงในแต่ละวัน ต้องมีช่วงที่เหมาะสม กลางวันสว่างกลางคืนมืดตามปกติ ยกเว้นในฤดูหนาวที่อาจจำเป็นต้องกกไฟที่บางท่านไม่มีไฟแบบแบล็คไลท์หรือเรดแลมป์ นอกจากนี้ยังมีน้ำ และอาหารที่กล่าวไว้ข้างต้น พื้นที่เลี้ยง การจัดการอื่น ๆ เช่น อาหารที่เพียงพอ หรือไม่มีศัตรูแย่งอาหาร เป็นต้น

ประการต่อมาก็สำคัญไม่ต่างกัน ได้แก่ การเกิดโรค และโรคที่พบบ่อยและขัดขวางการเจริญเป็นอย่างมากคือ นิ่วชิดแคลเซ๊ยมออกซาเลต ในการได้รับพืชที่มีกรดออกซาลิกสูงจะไปมีผลต่อการดึงแคลเซียมในร่างกายมาใช้ และเป็นปัญหาพอๆกันกับการได้รับอาหารที่มีโปรตีนสูงตั้งต้นที่มีระดับฟอสฟอรัสสูง สิ่งเหล่านี้จะไปดึงแคลเซียมจากกระดูกและกระแสเลือดไปจับกับออกซาลิคกลายเป็นเกลือออกซาเล็ตซึ่งเป็นนิ่วที่พบได้บ่อย ไม่ต่างจากนิ่วชนิดยูเร็ตที่จะพบได้มากในกลุ่มที่กินอาหารโปรตีนสูง จะทำให้อัตราเจริญเติบโตต่ำลง แคระแกรนและกระดองผิดรูป และโรคอื่นๆที่พบ เช่น การติดเชื้อเรื้อรัง ความบกพร่องของการทำงานของตับ และไต รวมทั้งการติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร ซึ่งปัจจัยหลังๆต้องนำไปตรวจ แต่พบมากในเต่าชนิดอื่น เช่น เรเดียต้า เป็นต้น

ประการสุดท้ายมีการกล่าวถึงมากพอสมควร คือ การขึ้นกับแต่ละตัวของพวกเขาเอง ทั้งที่เลี้ยงเหมือนกันกินเหมือนกัน ตัวที่เล็กกว่าเพื่อนก็ยังเล็กกว่าเสมอ แตกต่างแม้กระทั่งนิสัย ไม่ออกชุมชน ไม่ปฏิสัมพันธ์กับเต่าตัวอื่น ไม่ออกมากินอาหารยามให้อาหาร หรือหลบหลีกผู้เลี้ยง แต่อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเต่าเหล่านี้จะมีช่วงที่เติบโตขึ้นได้ แม้ในวัยหนึ่งจะเล็กกว่า แต่พอถึงจังหวะที่ปรับตัวและกินอาหารได้เก่ง ก็สามารถโตทันและอาจแซงได้ ไม่แน่นอนในสัตว์เลื้อยคลานครับ